Morten skonczyl dzis swoj projekt i wraca do Danii. Przyszlysmy do biura wczesniej by sie z nim pozegnac. Chyba jak wszyscy nie lubie tego robic. Glupie uczucie, gdy czlowiek zdaje sobie sprawe, ze teraz bedzie inaczej. Choc znalismy sie niecale dwa miesiace, troche czasu spedzilismy razem. Pracowalismy w tym samym miejscu, znalismy te same osoby, mieszkalismy jak sasiedzi, spedzalismy wspolnie duzo czasu. Niesamowite jak czlowiek szybko sie przyzwyczaja do czyjejs obecnosci a jak trudno przyzwyczaja sie do jej braku.
W poniedzialki pomagam Uli w prowadzeniu ‘English club’. Ciezko. Ciezko, bo poziom wiedzy uczestnikow niewyobrazalnie zroznicowany. Mozemy prowadzic zajecia tylko raz w tygodniu a chetnych do nauki angielskiego jest wielu. Poczawszy od szescioletnich dzieci, ktore dopiero zaczely chodzic do szkoly i dobrze nie znaja alfabetu lacinskiego, skonczywszy na dziewczynie starszej ode mnie, ktora wie juz co nie co. Niektorzy znaja podstawy, inni nie umieja liczyc do 10. Pozostaje wiec dylemat czego uczyc... Jesli zaczniemy material od poczatku -polowa z dzieci nie wyniesie z lekcji nic nowego, jesli bedziemy kontynuowac -druga polowa nic nie zrozumie. Kazdy umie co innego i kazdy chce sie czegos nauczyc. Porozmawiam z Varditer i moze jednak uda nam sie podzielic te 1.5-godzinne zajecia na dwie grupy 45 minutowe…
Wrocilysmy do domu. W kuchni nie bylo miejsca by ugotowac obiad. Cala zapelniona warzywami. Najwyzszy czas by zabrac sie za konfitury poki nie splesnialy :-) Planujemy zrobic pomidory, ogorki kiszone, kapuste kiszona i papryki marynowane. Nie duzo –tyle zeby przetrwac zime gdy niczego nie mozna bedzie tu kupic :-)
Goharik przyniosla nam kilka sloikow od mamy Vartena. Razem z nimi ocet do faworkow, pieprz i specjalne ziola uzywane przez Ormian jako dodatki do wekow. Niektore przyprawy roznia sie od naszych, choc wiekszosc sie pokrywa. W Armenii gospodynie zazwyczaj uzywaja swiezych ziol. Gdy konczy sie sezon zasuszaja je by moc uzywac zima. Bardzo rzadko kupuje sie gotowe –z paczki.
Zabralysmy sie za przygotowywanie. Zajelo nam to okolo trzech godzin. Zrobilysmy siedem litrowych sloikow. Dwa z pomidorami, dwa z ogorkami, jeden z papryka i dwa z kiszona kapusta. Kiszoną kapustą i marchewką. Nie mialysmy tarki do marchwi wiec poszlam pozyczyc od sasiaski. Niestety mój słownik polsko-rosyjski ogranicza się do najbardziej niezbędnych słówek i nie znalazłam ‘tarki’. Wyszlam z marchewka i zademonstrowalam o co mi chodzi. Smiali się dluzsza chwile ale przynieśli co chciałam. No, ciekawa jestem co wyjdzie z tej naszej „kapusty dla Polakow na obczyźnie”zalanej woda z ziemniakow.
Po wszystkim zadzwoniliśmy do Vartena by przybyl z pomoca. Bez wsparcia ani rusz. Słoiki w Armenii z pozoru wyglądają na normalne, ale nie sa. Tutaj uzywa sie jednorazowych zakrętek. Do zalozenia ich na sloik potrzeba specjalistycznego sprzętu i mężczyzny. Silnego :-)
Stwierdzilysmy, ze skoro nabrudzilysmy już w kuchni i zmotywowałyśmy się do domowych robótek zrobimy i faworki. Jedyna polska rzecz, slodka rzecz, która możemy przygotowac nie posiadając kuchenki. Nie miałyśmy tez wałka, ale doskonale zastąpiła go butelka po ulubionym winie z granatow. Po godzinie faworki były gotowe. Wiele podjadłyśmy w trakcie, czesc postanowiłyśmy zabrac z soba do biura, a troche dla sasiadek. Tej na prawo i tej na lewo. Tej od odkurzacza i tej od tarki :-) Było już pozno wiec wahałyśmy się czy zanieść. W obu przypadkach otworzyli nam pijani mezowie. Pewnie wrocili z pracy. Mam nadzieje, ze odzyskamy kryształowe talerzyki.
